Będąc równocześnie artystką, jak i teoretyczką zajmującą się cyrkulacją obrazów wizualnych w obszarze architektury cyfrowej, moim narzędziem komunikacji i opowiadania o efektach moich badań naukowych, jest animacja. Parokrotnie wykorzystałam ją na konferencjach (np. "AIDA4. Architektura informacji jako dyscyplina akademicka AI versus IA – architektura informacji w erze algorytmów", XV Ogólnopolska Konferencja Metodologiczna Medioznawców „W świecie cyfrowych kultur tożsamość, prywatność, władza"), gdzie zamiast typowej prezentacji z pokazem slajdów pokazałam materiał, który samą swoją formą wyznaczał sposoby rozumienia cyfrowej kultury wizualnej.
Te wykłady w formie animacji dają wgląd nie tylko w sposoby działania przemysłów technologicznych, ale także umożliwiają uświadomienie sobie natłoku informacji bombardujących nas każdego dnia (na poziomie obrazu, dźwięku i tekstu) co wywołuje poczucie zagubienia, niezrozumienia i bezsilności.
Od obrazu do infrastruktury, czyli kultura wizualna w służbie sztucznej inteligencji" to prezentacja "wygłoszona" na Uniwersytecie Warszawskim w listopadzie 2024 roku.